My Dance.. My Story..
Lichtpuntje in mijn familiehart..
​
Bijna compleet ben ik voor mijn gevoel en super dankbaar dat Joey straks zorgt dat mijn complete leven straks op mijn schouderblad staat getekend..
Toen ik de beslissing had gemaakt dat ik pappa’s Anker en Lia’s en mijn Dreamcatcher op mijn lichaam getekend wilde hebben.. kwamen ook de herinneringen boven en ook de dankbaarheid dat zij mijn familie in dit leven zijn..
Een stekend gemis maakte mij ook af en toe meester.. en ook nu ik dit schrijf voel ik het gemis in schokken door mijn lijf heen gaan en voel ik water branden achter mijn ogen..
Ik weet dat ik een moeilijke beslissing heb genomen.. en voor mijn gevoel ook heb moeten nemen op dat moment..
Dankbaar ben ik dat ik de tijd heb durven nemen om mijn eigen weg te bepalen zonder beïnvloeding van een back-up.. beschermend en soms ook voor mijn gevoel belemmerend, hoe goed bedoeld dat ook altijd was..
Die tijd had ik nodig om mijn eigen ik te ontdekken, mamma een plekje in mijn hart te kunnen geven en vooral te leren houden van mijzelf hoe ik ben.. en niet iemand die ik wil zijn.. of hoe men verwacht wie ik zou kunnen zijn..
Maar bij elke adem voel ik altijd wel wat gemis.. met pappa actie films kijken en trots zijn op de nuchterheid en humor van “Jan de Kelner” Pappa die een hele gedekte tafel in 1x mee kon nemen .. en met passie over zijn vaartijd aan Johnny kan vertellen..
Zien hoe op FB een mooie dochter en een vader ergens gaan eten, met de trotse blik van haar pappa op de achtergrond van de foto..
Op die momenten mis ik hem zo erg, en ben ik blij dat ik m,n anker straks heb..
Het voelt voor mij als een foto van Pappa..
En Lia die mij m,n halve jeugd beschermt had.. tegen juffen die naar deden en andere pestkoppen of nare mensen.. degene die mij had leren opmaken.. en enthousiast was over mijn schrijfstukjes en playbackoptredens of dansjes op de dansvloer.. Mijn halve muziekcollectie heb ik ook via haar..
God, wat ben ik trots op beiden.. en wil ik mamma doorgeven dat ze voor altijd in m,n hart voort leven..
Maar soms kiest het leven of situaties voor iets anders.. en is het nodig om ieder een eigen weg te volgen..
Pappa was en is nog steeds mijn Anker in dit leven en Lia is nog steeds een deel van mijn Dreamcatcher.. zij het dan op de achtergrond.. maar in mijn hart voel ik ze nog steeds..
Ik zal ze hoe dan ook het allerbeste wensen.. iedere dag weer opnieuw.. en ik hoop dat ons stille hart elkaar mogen stimuleren en inspireren nog een mooi leven te leiden..
In welke vorm dat dan ook mogen zijn..
Liefs <3 Jackie
Copyright 31 juli 2012 JackievanBeest "Lichtpuntje in mijn familiehart" uit: Dagboek van een Dromer
My Dance.. My Story..
Waarom ik er niet voor koos om van mijn passie mijn beroep te maken..
Maar van mijn beroep mijn passie..
Geen limit’s, maar vrij zijn in je creativiteit..
Geen deadlines maar vrij zijn in je creativiteit..
Geen stress maar vrij zijn in je creativiteit..
Geen regels maar vrij zijn in jezelf..
Creatief zijn, in je huidige beroep en je kunnen..
Creatief zijn, en leren van wat je om je heen ziet en je ervaringen..
Creatief zijn, en het zelf doormaken..
Creatief zijn, en je inleven in de ander..
Creatief zijn, wanneer er eigenlijk geen uitweg lijkt te zijn..
Creatief zijn, en een nieuw leven ontwerpen..
Ja, en er zijn er die beter kunnen schrijven..
Ja, en er zijn er die beter kunnen dansen..
Ja, en er zijn er die beter kunnen coachen..
Maar ik doe het op mijn manier, vrij in mijn eigen regels..
Waarin je je eigen creatieve ik kwijt kan.. en anderen kunt inspireren op basis van Jezelf..
En ik geniet van de balletdanseressen die er alles voor opgaven.. de beroepsschrijvers die mij inspireren.. en de coaches die al succesvol zijn en mij kunnen stimuleren.. om anderen te mogen coachen..
Namasté
<3 Jackie
Copyright 9 juli 2016 JackievanBeest "My Dance.. My Story" uit: Dagboek van een Dromer
Verhalen uit... "Dagboek van een Dromer"....
Walla Walla..
Walla Walla was mijn Artiesten naam!
Ik wilde altijd mensen entertainen.
Ik was altijd aan het dansen en stond te kijken in de TV naar mijn spiegelbeeld.
Vroeger kwam er al uit dat ik een ijdeltuit was en iemand die graag in het middelpunt wilde staan.
En als ik merkte dat ik publiek had, hoe gekker ik dan ging doen en hoe meer ik dan ging entertainen.
Heerlijk vond ik het, ik leefde er haast voor om de mensen te vermaken.
Het maakte ook allemaal niet uit wat ik dan deed, dansen, toneelspelen, grapjes maken, het kon niet op.
Wat heel frappant was, dat als ik niet in mijn eigen artiestenwereldje zat, ik best op sommige momenten flink verlegen kon zijn, maar dat was toch beduidend minder dan dat later in mijn leven het geval zou zijn.
Je kunt eigenlijk wel stellen dat ik vroeger meer onverschrokken was en minder kritisch naar mezelf toe.
Ik dacht er gewoon niet aan wat anderen van mij zouden vinden, tenzij dat uitgesproken werd.
En ik was dus vooral bezig om mezelf te vermaken en te doen wat ik leuk vond.
Mijn Familieleden waren er heilig van overtuigd dat zij een Artiest in hun midden hadden, die het zeker zou gaan maken in de Showbizz.
En ik ook..
Op vroege leeftijd was ik er pertinent van overtuigd dat Walla Walla de wereld zou gaan veroveren!
​
Liefs <3 Walla Walla aka Jackie
Copyright 13 augustus 2011 JackievanBeest "Walla Walla" uit: Dagboek van een Dromer
Heimwee
​
Heimwee… ik had het vroeger vaak… naar mijn lieve mams… als ik weer eens op werkweek moest…
Waar anderen een gat in de lucht sprongen als er op de nieuwe. Middelbare school de zogenaamde wenningsdagen waren… huiverde ik al bij de gedachte alleen, en sprongen bij voorbaat al de tranen in m,n ogen :(
Je ging dan met je klasje naar een bosomgeving toe… om elkaar te leren kennen, spelletjes te doen en een waardeloze stuiter gehaktbal naar binnen te werken s’avonds bij het diner…
Ik weet het nog goed… op mijn toenmalige school… de Rotterdamse Ivo-Mavo… waren er ook wenningsdagen gepland… vooraf werd er een lijst gemaakt van de evt groente die ik echt niet luste… toentertijd spruitjes … en zelfs de vriendelijke (mamma-achtige) juffrouwen en de aardige begrijpende klasgenoten konden mijn verdriet naar het thuisfront niet stillen :( Zelfs de keiharde muziek van “Thriller” tijdens een spelletje … de hotte song van Michael Jackson… waarop alle eigthy girls los gingen… konden dat nare gevoel niet weghalen :(
Die Heimwee is gebleven…
Soms verlang ik gewoon naar de tijd… dat we zorgeloos met de hele familie s'zaterdagsavonds naar de Flip Fluitketelshow en Sterrenslag keken... s’woensdagsmiddags vrij waren…
En als kindzijnde … nadat je buitengespeeld had… om bordje-tik… of bussie-trap te spelen, we met een grote zak snoep of chips standaard met een vriendje of vriendinnetje rond een uurtje of vier voor de buis zaten… om de KinderBios te kijken :)
Inki de Inktvis, Topcat… en een spannende serie waar onderzoekers in een grot een teken kerfde, passeerden dan de revue…
Mams zat dan klaar met haar mooie glimlach en een pot thee… met als avondeten… een heerlijk met knoflook en kruiden bereide maaltijd. En niet 1 of andere stuiterbal… met overdone smakeloze groentes.
Wat zullen de kindertjes van tegenwoordig deze tijd missen… ze mogen geen snoep of chips meer… maar krijgen vage yogurtsnoepjes, waar geen e-nummers in zitten, kennen de echte polkenbrokken en keiharde salmiakschuinen niet meer, ze krijgen in de toekomst misschien geen vrije woensdagen meer… waar ik als kind zo naar uit kon kijken… nee, ze krijgen waarschijnlijk een sjagrijnige mamma of pappa… die de kindertjes moet ophalen van het K.D.V… nadat hij of zij klaar is met het werk… zij komen thuis bij een gefrustreerde paps of mams… die niet met een vrolijke lach in de keuken staat voor het eten en een kopje thee… want daar is geen tijd meer voor… omdat je tegenwoordig sowieso alle twee aan het werk moet voor de kost.
Nee… in plaats daarvan… eten we een snelle hap met ons bord op schoot voor de buis… waar nog meer rotzooi inzit dan alle zakken snoep en chips bij elkaar…
En dat allemaal door de bezuinigingen en de euro… maar 1 troost… zij zullen niet snel heimwee naar huis krijgen… maar of dat dan een goede zaak is…
Ik denk dat hun Paps en Mams wel Heimwee hebben… naar een tijd waar geld en tijd voor het gezin… een vanzelfsprekendheid was..
Liefs <3 Jackie
Copyright 30 september 2013 JackievanBeest "Heimwee" uit: Dagboek van een Dromer
